به دل هم نشستیم
و عاشق شدیم . . .
همچون چهره ی ماه
که به دل برکه می نشیند
و هیچ دستی
توان بیرون انداختنش را
ندارد . . .

رفته است و مهرش از دلم نرود

ای ستاره ها، چه شد که او مرا نخواست

ای ستاره ها، ستاره ها، ستاره ها

پس دیار عاشقان جاودان کجاست

دل میبریو جان هم این میبری و ان هم....

تنور دلت که گرم باشد

نان مهربانی اش را می خوری

هرچه دلت گرمتر

مهربانی ات بیشتر

و روزگارت آبادتر است

هر کسی را بحر کاری ساختند

کار من ...

پر نقش تر از فرش دلم نیست از بس که گره زد به گره حوصله ها را ...

با تو زمستان هم لحظه ها شکوفه می‌زنند
انگارکههر ثانیه نخست بهاری هست برای رسیدن به تو

ما با دلمان هنوز مشکل داریم

صد سنگ بزرگ در مقابل داریم

معشوق خودش می بُرد و می دوزد

انگار نه انگار که ما دل داریم !

هرگز گمان مبر که ز خیال تو فارغم...

گر مانده ام خموش خدا داندو دلم...

جان من سنگدلی ...

دل به تو دادن غلط است...

دیگران چون بروند از نظر از دل بروند

تو چنان در دل من رفته که از جان به دری ...